Ukryta Prawda o Naruto -34.

Następna ntka może pojawić się za tydzień i jest to termin minimalny.

Ukryta Prawda o Naruto -34.

----Naruto----

-Chyba się budzi – usłyszałem głos Kisuki tuz nad moim uchem.

Zmrużyłem oczy, aby je po chwili otworzyć. Pierwsze co widziałem tu twarz Lisy.

-AA! – krzyknąłem podrywając się i zwalając ją ze mnie.  – Co tu się dzieję? – spytałem widząc, ze jestem w szpitalu.

Po prawej siedziała Kisuka, trzymała moją dłoń w swoich, po lewej miałem Mei, która również trzymała moją dłoń, natomiast Lisa usadowiła się na moich nogach.

Na każdej twarzy był duży uśmiech.

-Co tam kochaniutki? – spytała Lisa.

-Co? Jaki kochaniutki?

-Oj, oj oj, nie denerwuj się tak – powiedziała Kisuka.

-Co się właściwie stało?

-Hokage tylko powiedział, ze zemdlałeś, jak ci cos powiedziała.

-Ale chyba wszyscy się domyślamy co ci powiedziała – dodała Mei.

-I wy się na to zgadzacie?

-Tak – odparły krótko, na co opadłem na łóżko.

-A co na to wasze rodziny? Im się to pewnie nie spodoba.

-Moi rodzice nawet to poparli, powiedzieli, że jesteś bardzo silny i na pewno będziesz mnie chronił – odparła Kisuka.

-Mój tata o niczym nie wie – dodała Kisuka.

-A tym Mei? – spytałem, patrząc jej w oczy.

-Dziadek nie miał nic przeciwko temu.

Opadłem bez sił łóżko i zamknąłem oczy.

-Co nie podobamy ci się? – spytała Lisa.

-Nie, nie, nie. Nie o to chodzi. Jak wy to sobie wyobrażacie? Ludzie będą gadać…

- No i?

-Szczerze, to ktoś podsłuchał twoją rozmowę z Hokage i teraz cała wioska wie, ze masz mieć całą naszą trójkę, za żony – powiedziała Kisuka.

 -Kto to?!

-Nie wiemy.

-Niech no ja się tylko dowiem kto to! – warknąłem zaciskając pięści na pościeli.

Zapanowała cisza, w której było tylko słychać nasze oddechy. W końcu wypuściłem głośno powietrze i rozluźniałem uścisk.

-Możecie wyjść, chciałbym się ubrać.

-A co wstydzisz się nas? – spytała Lisa. – W końcu już nie długo, będziemy takim czworokącikiem.

-Ciebie to pewnie nieźle bawi? – spytałem.

-Rzadko się słyszy o takich sytuacjach, a co dopiero bierze w nich udział.

-Lisa, czy ty w ogóle traktujesz to na poważnie?

-Oczywiście, nasz mężusiu.

Wstałem, rzucając na nią kołdrę. Okazało się, ze mam na sobie tylko bokserki. Na twarzy Mei i Kisuki od razu pojawiły się widoczne rumieńce.

-Ej! – krzyknęła Lisa, ale ucichła, gdy wytknęła  głowę. –Już przechodzimy do nocy poślubnej? – spytała ze śmiechem.

-Lisa, chyba trochę przesadzasz – powiedziała Mei. – Nasz Naruś nie ma jeszcze osiemnastki.

A myślałem, że tylko Lisa, w duchu jest jeszcze dzieckiem. Widać są zboczone, oby Kisuka, była inna.

-Musimy poczekać, aż stanie się dorosły – dodała Kisuka, a ja zmieniłem zdanie co do niej.

-Jesteście zboczone – stwierdziłem na głos, nim si e ugryzłem w język.

-No i.  Nam się to podoba. Decyzja, że zostaniemy twoimi żonami zapadła  jak tylko wróciłeś do wioski. Więc się już przyzwyczaiłyśmy i się lepiej poznałyśmy.

-Nam to w ogóle nie przeszkadza – dodała Mei.

-O mój jeny, co to za ludzie – mruknąłem pod nosem.

-A właśnie – zaczęła Kisuka. – Wszyscy domagają się małych wyjaśnień o tobie, więc wieczorem masz być u Sasuke – mruknąłem tylko na zgodę.

-Jeszcze coś, czy mogę już iść?

-Już uciekasz? – spytała Lisa.

-Tak, muszę iść do Hokage.

-Tylko znowu nie zemdlej – powiedziała Lisa,  z chichotem.

Zniknąłem w Czarnym Błysku i pojawiłem się w gabinecie Babuni.

-Już się obudziłeś? – spytała zaskoczona.

-Jak widać - mruknąłem , nie miałem humoru na długie gadanki.

-Czegoś chcesz?

-Chce wiedzieć czemu zapadła taka decyzja bez mojej zgody.

-Jeśli chodzi o to to idź do Starszyzny. Są rzeczy, w których nawet ja nie mam zdania.

-Jak to?

-Drugi i Trzeci dali zbyt dużą władzę starszyźnie i tyle. A co chcesz się wycofać?

-Jak to ma w ogóle wyglądać? To nie jest normalne.

-I co na to poradzisz. Szukaj jakiś plusów. A jeśli to wszystko to idź już.

Wyszedłem z budynku i udałem się do domu. Po drodze modliłem się, aby nie spotkać żadnej z dziewczyn. Musiałem to sobie poukładać w głowie. Po drodze, niektórzy ludzie patrzyli się na mnie dość dziwnie, a niektórzy prawie się kłaniali na powitanie.

Wszedłem po cichu do domu. Gdy byłem w holu słyszałem głosy dziewczyn, przemknąłem cicho do pokoju i rzuciłem się na łóżko. Po przeleżeniu godzinie ode chciało mi się siedzieć, więc zabrałem trochę broni i ruszyłem na pole treningowe.  Zacząłem od ostrej rozgrzewki.  Po godzinie przywołałem miecz i zacząłem okaleczać jedno z drzew. Gdy się zmęczyłem odskoczyłem na środek pola. Skupiłem chakre w mieczu i posłałem dużą falę energii w drzewo.

-Demoniczne cięcie!

Atak ściął kilka z drzew, po czym zniknął. Drzewa przewaliły się na siebie, a ja postanowiłem usiąść na nich. Odwołałem miecz i wskoczyłem na nie.

-Skończyłeś? – usłyszałem głos za sobą.

-Tak – odparłem nawet nie odwracając się. – Coś cię sprowadza sensei?

-Chciałem porozmawiać i może pokazać ci kilka technik Mokutona.

-Serio?

-Gdybyś powiedział, że potrafisz używać Mokutona, to bym ci pokazał je wcześniej.

-Gdyby moi rodzice żyli, nie musiałbym ukrywać swoich zdolności – zripostowałem. – Jeśli chcesz możesz mi zarzucać liczne kłamstwa, ale wiedz, że robiłem to też dla waszego bezpieczeństwa.

Yamato sensei usiadł obok mnie. Oparł się o jedno z drzew i zaczął spoglądać w niebo.

-Co przez to rozumiesz?

 -Sensei pomysł. Co b było gdyby ktoś się dowiedział, dwunastolatek panuje nad Mokutonem, posiada Sharingana i w dodatku jest jinchuurikim i synem Czwartego Hokage.

-Ktoś miałby chrapkę na ciebie.

-Sam widzisz.

-To co jeszcze potrafisz z Mokutona.

-Sensei, wiesz co odkryłem tworząc jutsu elementu drewna? To, że Mokuton inaczej można nazwać technikami wyobraźni.

-Czyli?

-Za pomocą drewna można stworzyć prawie wszystko.

-Rozumiem.

-Budynek, smoka, jakieś zwierzę, klona, drzewo czy roślinę – zacząłem po kolei wyliczać. – Im lepsza wyobraźnia, tym lepsze jutsu. Kiedyś próbowałem dobrać się do technik Pierwszego, ale nie dałem rady, nie mogłem nawet ich znaleźć, dzięki temu musiałem tworzyć własne.

-To co trenujemy?

-Może innym razem, teraz musze iść do Sasuke.

- Więc do zobaczenia.

- Ta.. do następnego – mruknąłem znikając.

Pojawiłem się w swoim pokoju. Nie słyszałem żadnych głosów z dołu, więc pewnie nikogo nie ma. Wziąłem pierwsze lepsze ciuchy i ruszyłem do łazienki. Po długim prysznicu wyszedłem z łazienki. W kuchni zrobiłem sobie dwie kanapki i herbatę. Po szybkiej kolacji zerknąłem na zegarek i zacząłem się zbierać do Sasuke.

Wyszedłem z domu i ruszyłem do dzielnicy  Uchiha. W domu Sasuke paliło się światło. Gdy miałem już chwycić za klamkę, drzwi same się otworzyły. Stała w nich matka Sasuke.

-Witaj Naruto. Dawno cię nie widziałam.

-Witaj Mikoto-san – odparłem kłaniając się. – Jest Sasuke?

-Tak, mówił, że masz przyjść. Sporo urosłeś odkąd się ostatni raz widzieliśmy – powiedziała wpuszczając mnie do środka.

-Minęło parę lat.

-Wszyscy są w salonie, ja wychodzę.

-Do widzenia.

Wszedłem do salonu. Byli tu wszyscy z naszego rocznika, siedzieli na pufach wokół stolika. Gdy mnie zobaczyli zapanowała cisza.

-Cześć – powiedziałem, próbując rozluźnić atmosferę.

-Usiądziesz w końcu? – spytał Sasuke, wskazując na poduszkę obok niego.

-No to Naruto opowiadaj – powiedzieli jednocześnie.

-Ale co?

-No jak pokonałeś te pięć biju.

-Nie walczyłem sam, był ze mną Kurama. Razem ich pokonaliśmy, potem zemdlałem. Obudziłem się w domu Hosakiego, który się mną zajmował.

Na szczęście przez całe spotkanie nikt nie pytał o mój przyszły ślub, nawet dziewczyny zachowywały się normalnie. Dalej opowiadaliśmy sobie nawzajem co się działo.

-Tak w ogóle Sasuke, gdzie jest twój ojciec, chciałem go przeprosić za kradzież zwoi.

-Nie żyje, zginął w walce z Akatsuki – odparł smutno.

-Przepraszam, nie wiedziałem.

Sasuke wstał z pufy i wszedł na górę. Zapanowała cisza, Hinata wstała i poszła za nim. Dalej atmosfera była napięta i panowała cisza. W końcu wszyscy zaczęli się rozchodzić. Gdy wszyscy wyszli, miałem iść za nimi, ale stanąłem przed drzwiami  i spojrzałem na zdjęcie Fugaku. Odwróciłem się i wszedłem na górę. Zapukałem do drzwi Sasuke i uchyliłem je. Doznałem szoku, gdy zobaczyłem jak Sasuke płacze w ramionach Hinaty.

-Możemy pogadać?

-Zostawię was, poza tym musze już iść – powiedziała Hinata i wszyła z pokoju.

-Nigdy cię nie widziałem jak płakałaś – powiedziałem próbując rozluźnić atmosferę. Mimo to nic nie powiedział, tylko patrzył się na mnie.

-Mów, czego chcesz?

-Wiesz co zrobiłem, gdy się dowiedziałem kim są moi rodzice?

-Niby skąd mam to wiedzieć, jesteś jedną wielką, chodzącą zagadką.

-Poświęciłem się treningowi – powiedziałem siadając obok niego. – Żeby potem, gdy ich spotkam, móc spojrzeć im w oczy, żeby wtedy usłyszeć coś czego nigdy od niech nie usłyszałem.

-Co takiego?

-Że są ze mnie dumni. Więc jeśli chcesz to siedź tu i płacz, albo weź się w garść.

-Dzięki. Jeśli powiesz, o tym komuś zabiję cię – powiedział, a ja uśmiechnąłem się szeroko.

-Akurat dasz mi radę płaczku.

-Nie żyjesz!

-Czekaj, może pójdziemy na pole. Tym razem nikt nie zatrzyma twoich jutsu.

Złapałem go za bark i zniknęliśmy w Czarnym Błysku. Pojawiliśmy się na polu za moim domem. Było dość duże i na uboczu wioski.

-Ćwiczyłeś coś przez te lata? – spytałem odskakując od niego.

-Nawet nie wiesz ile – powiedział przywołując katanę.

-Katana?

-Pokaz co potrafisz! – krzyknął rzucając się na mnie.

Zrobił kilka kroków i wybił się w powietrze. Chciał zaatakować mnie z góry, ale zatrzymałem jego ostrze swoim mieczem, gdy był kilka centymetrów od mojej twarzy. Jego oczy rozszerzyły się minimalnie, po czym odskoczył.

-To jest mój miecz – powiedziałem obracając nim. – Excalibur. Dostałem go, gdy przeszedłem test u wilków, aby byli moimi summonami.

-Ja swój zdobyłem podczas treningu z Jirayą.

-Ero-senin?

-Pasuje to do niego.

-Wiec jednak wziął cię na ucznia?

-Co masz na myśli?

 -Chciał, abym został jego uczniem, bo przypominałem mu Czwartego, Odmówiłem mu i powiedziałem o tobie – wyjaśniłem atakując.

Po krótkim siłowaniu się odskoczyliśmy od siebie.

-Jak się czujesz, wiedząc, że masz mieć trzy żony?

-Dziwnie. Wiesz co jest najśmieszniejsze? Im to w ogóle nie przeszkadza.

-Znaczy się komu?

-Kisuce, Lisie i Mei.

-Więc to one będą twoimi żonami.

-Babunia kazała mi szukać jakiś plusów, ale jakoś żadnych nie widzę.

-Jak to? – spytał wyprostowując się. – Nie podoba ci się, ze będziesz miał trzy żony.

-Już sam nie wiem co o tym myśleć. A fakt, że Orochimaru wskrzesił mojego ojca, kompletnie mnie dobija.

-Czujesz coś do nich?

-Chyba tak.

-Więc wszystko będzie dobrze.

-A u ciebie jak z Hinatą?

-Skąd sugerujesz, ze jestem z nią?

-A jakiej innej dziewczynie był płakał w ramionach, poza Mikoto-san?

-W sumie to bardzo dobrze.

-To jak kończymy, czy przechodzimy na wyższy poziom? – w odpowiedzi przegryzł tylko kciuka i złożył kilka pieczęci. Po chwili zrobiłem to samo, tyle, ze ja nie składałem żadnych pieczęci.

-Przyzwanie! – krzyknęliśmy jednocześnie, uderzając dłońmi w ziemię.

Gdy dym się rozwiał obok mnie stał Rish. Naprzeciw nas stał Sasuke, a obok niego żaba ciut wyższa od niego.

-Witaj Sasuke.

-Cześć Gamakichi.

-Cześć Naruto.

-Cześć Rish.

-Pakt z ropuchami?

-Tak, a ty jak widzę masz wilki. Pokaż jak zgrani jesteście.

-Skoro tego chcesz! Suiton: Ukrycie we mgle!

-Skąd znasz to jutsu?!

-Skopiowałem je od Zabuzy i musze, przyznać, że jest bardzo przydatne, gdy przeciwników jest więcej! Jest lepsza zabawa!

-Zachowujesz się czasami jak psychopata!

-Buu! – krzyknąłem mu do ucha.

Sasuke od razu się odwrócił i ciął katana, ale ja zniknąłem w Czarnym Błysku.  Pojawiłem się przed nim i uderzyłem go w brzuch.

-To wszystko na co cię stać.

-Katon: Kula Ognia.

-Tam mnie nie było!

-Przestań uciekać.

-Nie uciekam, to ty źle celujesz – powiedziałem, opierając się o jego plecy swoimi.

Od razu zamachnął się kataną, ale przeszyła tylko mgłę.

-Gamakichi! – krzyknął a po chwili wybili się w powietrze.

Ropucha wypluła dużo oleju, a on wykonał ogniste jutsu.

-Suiton: Wodny Cyklon!

Na ziemi pojawiło się małe wodne tornado, które zaczęło rosnąć w ekspresowym tempie. Po paru sekundach było wysokie na jakieś dwadzieścia metrów, i na pewno było widoczne z każdego punktu w wiosce.

Gdy jutsu się zetknęły, woda zaczęła parować, ale mim o to ogień zgasł pierwszy. Tornado kręciło się jeszcze przez chwilę, po czym się rozprysnęło. Na ziemię spadły tysiące małych kropel, a po chwili spadł też Sasuke na Gamakichim.

-To było dobre – powiedział odwołując zwierzę.

-Wiem i wygrałem.

-Co? – spytał, ale po sekundzie Rish skończył na jego plecy i przewrócił go na ziemię, przygniatając go.

-Dobra Rish możesz znikać – powiedziałem i pomogłem wstać Sasuke.

-Chce rewanżu.

-Ale nie dzisiaj, chce mi się spać.

-W sumie to mi też.

-Podrzucić cię.

Gdy podrzuciłem Sasuke do domu, teleportowałem się do Babuni.

-Naruto! Wiesz co to są drzwi?! – krzyknęła na przywitanie.

-Dawno z nich nie korzystałem – odparłem z uśmiechem.

-Ehh – burknęła siadając na swoim krześle.  – Co cię do mnie sprowadza?

-Chcę wiedzieć, czy wiesz coś o Obito i Yahiko, albo Orochimaru.

-Nie, nie mam żadnych informacji, ale mam coś innego dla ciebie.

-Znaczy się?

-Rada postanowiła, że twoje przyszłe żony mają mieszkać już razem z tobą.

-CO!?

-Wybacz, a teraz won!

Wróciłem do domu, na szczęście dziewczyny już spały. Wziąłem szybki prysznic i rzuciłem się na łóżko.

-Co jest? – powiedziałem, gdy się obudziłem następnego dnia.

Byłem przygnieciony do łóżka, przez trzy osoby.