Ukryta Prawda o Naruto -35.

Od teraz notki nie będa pojawiały się częściej, niż jedna na tydzień.

Ukryta Prawda o Naruto -35.

----Naruto----

 Byłem przygnieciony przez trzy osoby, którymi okazały się moje przyszłe żony. Kisuka tuliła moja prawą rękę do swoich piersi,  a Mei lewą. Lisa leżała dosłownie na moim brzuchu i unosiła się razem z moimi oddechami. Każda była tylko w bieliźnie, czułem jak na moich polikach robią się wypieki, a ten widok coraz bardziej  mnie podniecał. Wszystkie miały białe staniki i koronkowe majtki  tego samego  koloru.

-Opanuj się – powiedziałem do siebie.

Nagle zaczęły się budzić. Pierwsza podniosła się Kisuka, gdy tylko zobaczyła zaistniałą sytuacją, zarumieniła się lekko. Usiadła podpierając się na jednej ręce, a drugą przecierała oczy. Druga była Mei, u niej było to samo.

-Cześć Naru – powiedziały cicho, wkładając w to jak najwięcej słodkości.

-Cześć – odparłem ponuro. – Możecie mi powiedzieć co to ma znaczyć? – spytałem budząc przy tym Lisę.

-Cześć kochanie! – krzyknęła od razu.

-Chciałyśmy spać razem z tobą? – odparła pytaniem na pytanie Kisuka.

-Chyba ci się to podoba? – spytała Lisa.

-C…co?

Nim cos zrobiłem Lisa usiadła mi na brzuchu i wbiła mi się w usta. Najpierw byłem oszołomiony, ale po chwili zacząłem oddawać pocałunki.

W południe wyszedłem z domu. Ciągle byłem lekko skołowany dość nietypowym porankiem. Dziewczyny jeszcze śpią, a ja ruszyłem do Hokage. Wszedłem z kulturą do budynku, a następnie ruszyłem schodami do góry. Zapukałem do drzwi i wszedłem

-Witaj Babuniu – powiedziałem z uśmiechem na twarzy.

-Coś ty taki wesoły?

-A tak jakoś. Masz dla mnie jakąś misję?

-Chyba coś sobie wyjaśniliście – stwierdziła, wertując różne kartki. – Dobrze, że jesteś, bo miała po ciebie kogoś posłać. Na granicy Kraju Ognia i Ziemi, jest pewne wioska, ponoć widziano tam Obito i Orochimaru.

-Mam to potwierdzić?

-Tak.

-Ruszam od razu.

-Czekaj dam ci kogoś.

-Nie trzeba, jeśli będzie tam Orochimaru może wywiązać się poważna walka.

-Dlatego pójdzie z tobą Sasuke.

-Sasuke?

-Tak, zaraz powinien tu być.

Usłyszeliśmy pukanie, a następnie do gabinetu wszedł Sasuke.

Był ubrany w czarne spodnie i biały podkoszulek ze znakiem klanu. Na nogach miał zwykłe sandały, a przy pasie miał przewieszoną katanę. Wymieniliśmy spojrzenia, po czym stanął obok mnie.

-Wysyłam was na misję, w ponoć w Wiosce Ohana widziano Obito i Orochimaru. Macie to sprawdzić. Naruto tylko sprawdzić, zero walki, to cię tyczy głównie ciebie.

-Co? Akurat!

-Jeśli się nie dostosujesz, zostaniesz ukarany.

-Tak jak za atak na Kage?

-Dobra idźcie już – powiedziała, upadając na fotel.

Opuściliśmy gabinet, a następnie budynek.

-To co? Za godzinę pod bramą? – spytałem.

-Ta.

Rozeszliśmy się w swoje strony. Dotarłem do domu, po parunastu minutach. Panowała idealna cisza.

-Pewnie jeszcze śpią – powiedziałem do siebie.

Wszedłem po cichu do pokoju. Było tak jak przypuszczałem, dziewczyny spały w moim łóżku. Podszedłem do szafy i zacząłem po cichu pakować plecak. Na koniec napisałem kartkę i wyszedłem.

Gdy wychodziłem do głowy mi wpadło, że dawno nie widziałem Hosakiego. Gdy dotarliśmy do Konohy, nie chciał z nami zamieszkać, wolał zamieszkać w domu starców, wśród ludzi w podobnym wieku. Najpierw nalegaliśmy, ale to była jego wola.

Pod bramą byłem punktualnie, na twarzy ciągle miałem uśmiech. Sasuke był przede mną, stał oparty o mur w cieniu, z rękoma skrzyżowanymi na piersi.

-Ruszamy? – spytałem, na co skinął głową.

Sasuke narzuca tempo, ja się tylko dostosowałem.

-O co chcesz spytać? – powiedział Sasuke, po jakiejś godzinie biegu. – Od kilku minut chcesz o coś spytać, ale nie wiesz jak?

-Jak zginął twój ojciec?

-Zasłonił mnie przed mieczem Susano Obito – odparł po chwili smutno. – Potem przekazał mi swoje oczy.

Zapanowała cisza, już o nic nie pytałem, tylko pogrążyłem się we własnych myślach. Sasuke chyba tez tak zrobił, bo ciągle patrzył się przed siebie.

-Obóz? – spytał nagle, a  ja skinąłem głową.

Zeskoczyliśmy na drogę i weszliśmy w las, aby poszukać jakiejś  polany do nocowania.

-Ta się nada – powiedziałem wychodząc na małą polane otoczoną wysokimi drzewami.

-Nazbieram drewna.

-To ja zbuduje dom.

-Co? – spytał zdziwiony, ale nic mu nie powiedziałem.

Przyłożyłem dłonie do ziemi, a na środku polany zaczął wyrastać drewniany dom.

-Mamy lokum – powiedziałem, gdy skończyłem.

-Pozer – mruknął Sasuke i poszedł po drewno na opał.

Po parunastu minutach siedzieliśmy przy ognisku, piekliśmy ryby, z płynącej obok rzeki.

-Jak myślisz co tam znajdziemy? – spytał nagle Sasuke.

-Nie wiem – powiedziałem. – Ale jeśli będzie tam obito albo Orochimaru…

-Wiesz, że mamy nie walczyć.

-Ja bym tego nie nazywał walką, a małą potyczką.

-Jak zwał tak zwał.

-Sasuke… - zaczął patrząc mu w oczy. – Jeśli znajdziemy tam Orochimaru, nie ważne co by się działo nie walcz z moim ojcem.

-Czemu?

-Nie ważne po prostu z nim nie walcz.

-Co przede mną ukrywasz.

-Gdy miałem trochę wolnego czasu, poczytałem trochę o jutsu Drugiego. Edo Tensei, które opanował Orochimaru, pozwala wskrzesić kogoś i mieć go pod kontrolą, a do tego ma nieograniczoną chakrę.

-Wiem, że będą niebezpieczni…

-Nie o to chodzi. Chodzi o to, ze zginiesz po pierwszej minucie. Nie nadążysz Sharinganem za jego Hirashinem.

-A może ty dasz mu radę?!

-Tak, do walki z nieśmiertelnymi trzeba mieć dużo chakry i znać silne jutsu pieczętujące.

-Chrzanisz, w tej chwili masz mniej chakry ode mnie.

-Nie Sasuke, mam najwięcej chakry na świecie.

-Co?

-Co sądzisz o mojej chakrze?

-Co to za pytanie? – spytał, ale nie mu nie powiedziałem. – Jest dość nie typowa i silniejsza niż kogokolwiek.

-Właśnie jest nie typowa i silniejsza od ludzkiej. Wiesz co się stanie, gdy chakry demona i człowieka się zmieszają?

-Nie.

-Powstanie to – powiedziałem, uwalniając trochę chakry. – Tak, Kyubi oddał mi całą swoją chakrę, przez co może ze mnie wychodzić kiedy chce. Nasze chakry się zmieszały i teraz mam półdemoniczną chakrę.

-Ale to nie wyjaśnia, że masz jej mniej niż ja?

-To się stało, gdy chodziliśmy jeszcze do Akademii. Jak myślisz co by było, gdyby byle genin wyczuł ode mnie chakre z drugiego końca wioski.

-Zapanował by zamęt.

-Właśnie, dlatego od kilku lat pieczętuję swoją chakrę.

-Pieczętujesz? – w odpowiedzi zdjąłem pieczęć.

Sasuke z szoku aż wstał i się cofnął pod naporem mojej energii. Po chwili zapieczętowałem chakrę.

-Chcesz to idź spać, ja musze coś przemyśleć.

Po chwili Sasuke zniknął za drzwiami domku, ja położyłem się na trawie i zacząłem patrzeć na bezchmurne niebo.

-Ta…to co mam zrobić, gdy cię spotkam? – spytałem sam siebie.

Noc minęła spokojnie. Rano po śniadaniu i zatarciu śladów ruszyliśmy dalej. Nie rozmawialiśmy już na wczorajsze tematy.

-Bandyci – powiedział nagle Sasuke i uniknął lecącego shurikena, który wbił w gałąź na którą miał wylądować.

Zeskoczyłem na drogę i stanąłem obok Sasuke. Przed nami stała spora grupka bandytów. Każdy uzbrojony w stary miecz, jakieś siekiery czy jeszcze cos innego.

-Dalej nie pójdziecie, chyba że zapłacicie – powiedział jakiś muskularny gościu z dużymi mieczem przerzuconym przez bark.

-Spadać, nie chcę mi się z wami użerać! – krzyknąłem, chyba ich denerwując.

-Nie ma kasy, nie ma przejścia.

Zignorowałem jego słowa i zacząłem iść przed siebie.

-Naruto co ty? – spytał Sasuke.

Gdy byłem przed nim spojrzałem mu w oczy.

-Zmykaj, zabicie takiego chłoptasia to dla nas pryszcz.

-To dobrze, bo zabicie takiego debila, to dla mnie bułka z masłem.

Przywołałem miecz i szybkim cięciem pozbawiłem go głowy. Ciało upadło bezwładnie na ziemię, a wokół niego zaczęła robić się coraz większa kałuża krwi. Głowa upadła metr od ciała.

-Ktoś jeszcze?

-Brać go! – krzyknął ktoś.

Wszyscy rzucili się na mnie. Gdy byli blisko zrobiłem szybki obrót, wypuszczając z miecza czarną falę, która rozcięła wszystkich na pół. Ciała poupadały wokół mnie, a ich krew łączyła się pod moimi stopami.

-Idziesz? – spytałem, odwołując miecz.

-Po co ich zabijałeś? – spytał od razu, mnie doganiając.

-A ty co byś zrobił?

-Mogliśmy ich minąć.

-Wtedy Orochimaru czy Obito, mogli by zdążyć uciec.

-Od kiedy taki jesteś?

-Znaczy się jaki?

-Robisz wszystko, aby wykonać misję, zabijasz z zimną krwią.

-Zawsze taki byłem, jeśli tego nie zauważyłeś. Mam swoje zasady.

-Ciekawe jakie?

-Robię wszystko, aby wykonać misję. Nie toleruję kłamców, ale przyjaciół cenię ponad własne życie – odparłem zadziwiając go tym. –Wiec jeśli chcesz zabij mnie, nie będę się bronił.

Zakończyliśmy rozmowę. Sasuke był widocznie zszokowany moją wypowiedzią. Niczego się już nie czepiał. Zaczęliśmy skakać po drzewach.

-Czemu tak bardzo chcesz dorwać Obito i Orochimaru? – spytał nagle Sasuke.

-Orochimaru wskrzesił mojego ojca, a przez Obito jestem sierotą.

-Jak to?

-Obito użył Kyuubiego do ataku na wioskę. Gdyby nie on, miałbym rodzinę.

-Nigdy nie mówiłeś.

-Bo nie było o czym.

Wieczorem zatrzymaliśmy się na małej polance, podobnej do wczorajszej. Gdy piekliśmy ryby, poczułem zapach krwi w powietrzu.

-Czujesz to? – spytałem zrywając się z ziemi.

-Co?

-Krew, w powietrzu jest zapach krwi.

-No i może jakieś zwierzę czy coś?

-Aby wyczuć zapach krwi, musi być jej mnóstwo.

-Ja nic nie czuję?

-Mam bardziej wyćwiczone zmysły. Pewnie dlatego?

-Do wioski jest jeszcze z pięć godzin drogi.

-Musimy to sprawdzić.

-Nie myślisz chyba, że Orochimaru wybił całą wioskę.

-Kto wie co temu szaleńcowi trafi do łba.

-Nawet jeśli ruszymy biegiem, dotrzemy tam za trzy godziny.

-Musimy przyśpieszyć.

-mogę użyć Przyzwania, ale i tak dotrzemy tam za godzinę.

-Dobre i to.

-Przyzwanie.

W wielkim obłoku dymu, pojawiła się wielka ropucha. Miała katanę przy pasie, duża fajkę w ustach i niebieski płaszcz na sobie.

-Czego szczeniaku? – powiedziała ropucha.

-Podrzucisz nas Gamabunta? Musimy dotrzeć jak najszybciej do wioski, możliwe, ze jest tam Orochimaru.

-Tak, wskakujcie.

Wskoczyliśmy na jego grzbiet, od razu przyczepiłem się chakrą do niego, aby nie spaść, podczas podróży. Zaczął skakać, pokonując duże odległości. Drogę skróciliśmy do jednej godziny. Z dala widzieliśmy jak wioska się pali. Zacisnąłem mocno dłonie w pięści.

-Mieliśmy nie walczyć – powiedział Sasuke, kładąc swoją dłoń, na moim barku.

-To trzeba skończyć – powiedziałem niskim tonem. – Nie możemy pozwolić, aby dalej kogoś zabijał bez powodu.

-Ale…

-Wiem co mówiła Tsunade i mam to gdzieś.

To był już ostatni skok. Gdy tylko wzbił się w powietrze, ujrzałem Orochimaru. Stał przed bramą wioski, z rękoma na piersi. Na jego twarzy był uśmieszek. Krew we mnie zawrzała. Włączyłem Sharingana i przyzwałem miecz.

-Co ty robisz? – spytał Sasuke.

W odpowiedzi tylko odbiłem się od Gamabunty, tworząc małą falę powietrza z odbicia. Gdy byłem metr od Orochimaru zamachnąłem się. Mój miecz został zablokowany przez kunaia. Przede mną pojawił się Uchiha Madara.  Wykonał szybki obrót i kopnął mnie w brzuch, odrzucając na kilka metrów. Obiłem się rękoma od ziemi i gładko wylądowałem na ziemi.

-Witaj Naruto-kun – powiedział Orochimaru z uśmiechem na twarzy.

-Rinnegan – powiedział zszokowany, gdy zobaczyłem oczy Madary. – Dzięki niemu złapałeś mnie w genjutsu.

-Dowiedziałeś się, że to ja.

-Zrozumiałem to, gdy tylko ujrzałem te oczy. Wiesz, że mogę aktywować Rinnegana i stanowię zagrożenie dla ciebie.

-Dobra dedukcja, Naruto-kun.

-Pytanie tylko co ty planujesz?

-Wkrótce zobaczysz. Pytanie tylko po której stronie staniesz?

-O co ci chodzi?

 -Po stronie kogoś, kto się wykorzystuje, czy po mojej, jeśli tylko chcesz dam ci dużą moc.

-Nie dzięki. Prędzej zginę, niż stanę po twojej stronie.

-Jeśli sobie tego życzysz, wskrzeszę cię i będziesz musiał stanąć o mojej stronie.

Obok Nich pojawił się mój ojciec. Jego wzrok wyrażał zmartwienie, a postawa, gotowość do walki.

-Wybacz synku.

-Zapłacisz mi za to Orochimaru! – obok mnie pojawił się Sasuke. – Co tak długo?

-Tsunade wiedziała, że zaczniesz walkę i kazała mi wysłać jej wiadomość.

Madara rzucił się na Sasuke, a Czwarty na mnie.

-Mam nadzieję, że dobrze panujesz nad Hirashinem – powiedział do mnie, pojawiając się za mną.

Ja się tylko uśmiechnąłem i zniknąłem w Czarny Błysku. Pojawiłem się za nim z gotowym Rasenganem w dłoni.

-Ulepszyłem go – powiedziałem cicho. –Rasengan!

Gdy czarna kula, miała dotknąć pleców mojego taty, zniknął w Złotym Błysku.

-To będzie trudna walka – powiedziałem do siebie i spojrzałem w stronę Sasuke.

-Futon: Potrójny Cyklon.

-Futon: Potrójny Cyklon.

Dwie silne techniki zderzyły się i zaczęły się przepychać. Moja widocznie była silniejsza.

-Katon: Ognisty Smok.

Głowa smoka, z Czarnego ognia, uderzyła w dwa jutsu, które zniknęły pod jej naporem, po czym poleciała w stronę taty. Tata dostał techniką i zaczął się palić.

-Mam chwile, aby pomóc Sasuke.

Odwróciłem się i zobaczyłem dwa Susano. Jedno niebieskie, miało cztery ręce i dwie twarze, jedną z przodu i drugą z tyłu. W każdej ręce miał duży miecz, który płonął niebieskim ogniem.

 Naprzeciw niego stało fioletowe Susano. W dłoniach miał łuk i strzałę, która była gotowa do wystrzelenia.